birçok adamlar tuttu ellerimden
kiminin yüzleri sarkmıştı
yüreklerini saklamak için
kiminin bedenleri şişmişti
koynuma uzanmak için

birçok adamlar baktı gözlerime
kimi ağızlar dolusu zar attı
alın çatımdan aşağılara inmek için
kimi gözlerimi çaldı
boyasız ayakkabılarını görmemem için

birçok adamlar dokundu yüreğime
kimi otobanlarca uzaktı
nerede kaldın dememek için akşamüzerleri
kimi aynı parke taşına basıyordu benimle
sallanan sandalyemden düşmeyim diye